Ертеде, Коконис атты шағын ауыл болыпты. Бұл ауылдың тұрғындары табиғатпен ерекше үйлесімде өмір сүретін. Ауылдың ортасында үлкен, жасыл алқап бар еді, ол жерде әртүрлі гүлдер мен шөптер өсетін. Бұл алқапты бәрі "Коконис" деп атайтын.
Коконистағы халық табиғаттың сыйларын өте бағалайтын. Олар жердің құнарлығын сақтап, әрбір өсімдікті күтіп-баптайтын. Ауылда бір ерекше қария өмір сүретін, оны бәрі "Табиғаттың Сақтаушысы" деп атайтын. Ол қарияның аты Айдар еді. Айдар баба жастарға табиғаттың құпияларын үйретіп, әрбір өсімдіктің қасиеттері мен пайдасын түсіндіретін.
Бір күні ауылға алыстан бір саяхатшы келді. Оның аты Саян болатын. Саян көп жерді аралап, көптеген таңғажайып нәрселерді көрген, бірақ Коконистің сұлулығы мен тыныштығы оны ерекше таңғалдырды. Ол ауылда біраз уақыт болуды ұйғарды.
Уақыт өте келе Саян Айдар бабаның әңгімелерін тыңдап, табиғаттың терең сырларына қанықты. Ол Коконистің сұлулығы мен байлығын көріп, оны қорғаудың маңыздылығын түсінді. Саян ауыл тұрғындарына жаңа технологияларды қолдана отырып, табиғатты қалай сақтап қалуға болатынын үйретті. Ол жаңбыр суын жинайтын жүйелер мен күн энергиясын пайдаланатын құрылғыларды орнатуды ұсынды.
Ауыл тұрғындары Саянның ұсыныстарын ықыласпен қабылдап, жаңашылдықтарды өмірге енгізді. Олар табиғатпен үйлесімді өмір сүріп, өздерінің сүйікті Коконисін сақтап қалды.
Көп ұзамай, Коконис алыстан келетін қонақтардың сүйікті орнына айналды. Олар ауылдың табиғатпен үйлесімді өмірін көріп, өз үйлеріне де осындай тәжірибені енгізуге тырысты. Сөйтіп, Коконис бүкіл әлемге үлгі болды.
Бұл ертегі бізге табиғатты қорғаудың және оны болашақ ұрпаққа сақтау үшін жаңа технологияларды қолданудың маңыздылығын көрсетеді.